Φαίνεται η έννοια του ρατσισμού είναι διφορούμενη και «αλά κάρτ». Ενώ είναι καταδικαστέος σ' όλες τις Χώρες της Υφηλίου, ακόμη και αν δεν υπάρχει ίχνος υπαρκτών ρατσιστικών φαινομένων αλλά προσπάθεια διατήρησης και ενίσχυσης της Εθνικής ταυτότητας, υπάρχει ένα κράτος όπου η ρατσιστική συμπεριφορά είναι διάχυτη, όμως οι υποστηρικτές «αντιρατσιστές» σφυρίζουν αδιάφορα σ' αυτήν την περίπτωση. Το κράτος αυτό είναι το Ισραήλ, το οποίο συχνά - πυκνά ...
δείχνει την «αγάπη» που τρέφει για τους λαθρομετανάστες. Την Κυριακή 5 Ιανουαρίου, λοιπόν, στο Τελ Αβίβ αρκετές χιλιάδες αφρικανών λαθρομεταναστών (κάποιοι ανεβάζουν τον αριθμό των συμμετεχόντων στις 30.000) διαδήλωσαν ενάντια στον εγκλεισμό χιλιάδων λαθρομεταναστών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στην κακή συμπεριφορά που θεωρούν ότι έχουν από τους εβραίους πολίτες.
Την επόμενη ημέρα υπήρξε νέα συγκέντρωση και πορεία έξω από τις ξένες πρεσβείες στο Τελ Αβίβ, μια ακόμη πορεία την Τρίτη πάλι στο Τελ Αβίβ, ενώ την Τετάρτη περίπου 10.000 λαθρομετανάστες συμμετείχαν σε συγκέντρωση έξω από την ισραηλινή βουλή. Τα αιτήματά τους έχουν να κάνουν με τον χαρακτηρισμό τους ως πρόσφυγες και την παροχή ασύλου. Ο νέος νόμος στο Ισραήλ για την μετανάστευση, ο οποίος ψηφίστηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2013, προβλέπει ότι οι αρχές μπορούν να φυλακίζουν μέχρι και για ένα χρόνο, χωρίς δίκη, όσους λαθρομετανάστες περνούν τα σύνορα παράνομα. Ταυτόχρονα, αυτός ο νέος νόμος επιτρέπει την φυλάκιση για απεριόριστο χρονικό διάστημα σε όσους λαθρομετανάστες έχουν κάνει αίτηση για άσυλο. Όσοι αιτούνται άσυλο θα φυλακίζονται στο κέντρο κράτησης Χολότ στην έρημο Νεγκέβ. Στην κριτική που δέχεται το Ισραηλινό κράτος απάντησε ότι το συγκεκριμένο κέντρο κράτησης δεν είναι φυλακή αλλά αποτελεί κέντρο διαμονής των αιτούντων άσυλο, οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να φεύγουν κατά την διάρκεια της ημέρας και να επιστρέφουν τη νύχτα.
Πάντως, αυτό το κέντρο κράτησης βρίσκεται στην μέση της ερήμου, ενώ η πιο κοντινή κατοικημένη πόλη, η πόλη Μπιρ Σεβά, βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας, χωρίς όμως συγκοινωνία από και προς το κέντρο κράτησης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από την ίδρυση του το 1948 το Ισραήλ έχει αναγνωρίσει ως πρόσφυγες και έχει δώσει άσυλο σε μόλις 200 (!) ανθρώπους. Δεν πρόκειται να κάνουμε κάποιον σχολιασμό, στο αν εγκρίνουμε ή όχι τα μέτρα αυτά του Ισραηλινού κράτους. Αυτό που έχουμε να τονίσουμε, όμως, είναι ότι τα συγκεκριμένα μέτρα είναι πολύ πιο σκληρά απ' αυτά που λαμβάνονται στην Ελλάδα.
Οι συνθήκες κράτησης και διαβίωσης των λαθρομεταναστών στο Ισραήλ είναι πολύ χειρότερες απ' αυτές των εδώ παρευρισκόμενων σε κέντρα κράτησης λαθρομεταναστών. Για το Ισραήλ, όμως, τόσο ο θλιβερός Μουίζνιεκ όσο και οι υπόλοιποι εκπρόσωποι των διαφόρων αντιρατσιστικών και φιλομεταναστευτικών οργανώσεων δεν βγάζουν την παραμικρή ανακοίνωση διαμαρτυρίας. Εκεί δεν τολμούν να ψελλίσουν έστω και μια κουβέντα κριτικής προς το Ισραήλ, το οποίο προφανώς έχει δικαίωμα να προστατεύσει το εσωτερικό και τα σύνορά του, ακόμη κι αν χρησιμοποιεί βάναυσες και απάνθρωπες μεθόδους. Αντιθέτως, η Ελλάδα δεν έχει το στοιχειώδες δικαίωμα να διαφυλάξει τα σύνορά της και πρέπει να υποτάξει την Εθνική της ασφάλεια προς όφελος των λαθρομεταναστών, όπως με θράσος υποστήριζε αυτός ο ανεκδιήγητος Μουίζνιεκ. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για την ποιότητα αυτών των ανθελλήνων εθνομηδενιστών, αλλά και για το ποια κέντρα τους καθοδηγούν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
