Το ελλαδικό κράτος χαρακτηρίζεται από έλλειψη δυναμικών πολιτικών πρωτοβουλιών, οι οποίες αναμφισβήτητα θα ενίσχυαν την θέση της Ελλάδας . Οι εξουσιαστές της Πατρίδος ουδέποτε διεκδίκησαν τα κεκτημένα δικαιώματα που μας παρέχει το Διεθνές Δίκαιο. Και αυτό, διότι ως γνωστόν ακολουθούν την εφαρμογή ενός σχεδίου, εκπορευόμενο από ξένα κέντρα εξουσίας τα ...
συμφέροντα των οποίων αποσκοπούν στην εκχώρηση της ελληνικής κυριαρχίας. Την ξενόδουλη πολιτική, η οποία όχι μόνο αδιαφορεί για τα εθνικά μας δίκαια, αλλά και τα βλάπτει, την καταγγέλλουμε και θα την καταγγέλλουμε συνεχώς, μέχρι να το εμπεδώσει και ο τελευταίος δύσπιστος, αν όχι αφελής, Έλληνας. Στο παιγνίδι της γεωπολιτικής σκακιέρας, το ελληνικό κράτος είναι ένας αδύναμος παίχτης, που μάλλον παρακολουθεί μόνο ως θεατής. Αν τελειώσει η παρτίδα, τότε δυστυχώς θα τελειώσει και η Πατρίδα. Η Ελλάδα οδεύει από Εθνικό κράτος, να καταστεί ένα εργοστάσιο, μια εταιρεία εξαγωγής που θα εκποιεί στα ξένα αφεντικά τον φυσικό και ενεργειακό μας πλούτο. Κι όμως υπάρχουν προτάσεις, η εφαρμογή των οποίων μπορεί να ανατρέψει αυτή την ανθελληνική πολιτική, και αποτελούν το «Α και το Ω» των θέσεών μας προ της διαμόρφωση ενός Μέλλοντος για μια Ισχυρή, Ανεξάρτητη Ελλάδα.
ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ
Η θαλάσσια ζώνη αυτή είναι ευρέως γνωστή ως χωρικά ύδατα και σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο είναι τα 12 ν.μ. Η δε αυτή επέκταση γίνεται με μονομερή εσωτερική πράξη. Ως γνωστόν, η αιγιαλίτιδα ζώνη της Ελλάδας είναι μόνο 6 ν.μ. Η επέκταση στα 12 ν.μ είναι ένα δικαίωμα που μας παρέχει το άρθρο 3 Σύμβασης ΔΘ. Δυστυχώς, η ελλαδική κυβέρνηση δεν το ασκεί, δεδομένης επίσης της «αιτίας πολέμου» που προβάλλει η Τουρκία. Στην επιφυλακτικότητα αυτή του κράτους μας δυστυχώς, υφέρπει η ξενόδουλη εξωτερική πολιτική η οποία χαρακτηρίζεται από μια απίστευτη λογική υποταγής. Διότι η δυναμική εθνωφελής διεκδίκηση του δικαιώματος επέκτασης στα 12 ν.μ, αφενός εδράζεται στις διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου, αφ' ετέρου στην εκ των προτέρων προσφυγή της Ελλάδας στο συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατά του τουρκικού casus belli. Όπως είναι πασιφανές, όλες οι πράξεις αυτές αποτελούν μια σειρά νομικών ενεργειών διεθνής ισχύος, και σε καμιά περίπτωση δεν δύνανται να «ενεργοποιηθούν» οι τουρκικές απειλές και «οι συνέπειές» τους. Είναι απαραίτητο να αναφερθεί ότι έγκριτοι διεθνολόγοι θεωρούν ότι οι τουρκικές απαιτήσεις περί μη επέκτασης της ελληνικής αιγιαλίτιδας, στερούνται νομικής βάσης. Αλλά φυσικά για να πραγματοποιηθεί η επέκταση αυτή που δικαιούται το κράτος μας, χρειάζεται μια Εθνική σοβαρή Ηγεσία, διότι η υπάρχουσα, εκτός του ότι είναι κατώτερη των περιστάσεων, αποτελεί μια «εταιρεία» υπαλλήλων που υποτάσσονται στις επιταγές των υπερατλαντικών αφεντικών.
ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη)
Έχουμε ακούσει για την περίφημη ΑΟΖ. Κι όμως τα φερέφωνα της πολιτικής εξουσίας, τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, αποφεύγουν να αναλύσουν τι είναι η ΑΟΖ, τι θα σήμαινε η ανακήρυξή της, και ποια είναι τα ζωτικής σημασία οφέλη που παρέχει.
ΑΟΖ αποκαλείται η θαλάσσια περιοχή, η νοητή εκείνη ζώνη, που η ανακήρυξή της από το παράκτιο κράτος σημαίνει δυνατότητα εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου που αυτή κρύβει. Βρίσκεται πέρα από την αιγιαλίτιδα ( αμέσως μετά από αυτήν ) με πλάτος έως και 200 ν.μ από τις γραμμές βάσεις, από όπου μετράται η αιγιαλίτιδα. Δηλαδή αν η αιγιαλίτιδα έχει καθορισθεί 12 ν.μ, η ΑΟΖ φθάνει τα 188 ν.μ. Βέβαια είναι αυτονόητο ότι στο Αιγαίο δεν είναι δυνατόν να εξαντληθεί το ανώτατο όριο των 200 ν.μ, αλλά θα θεσπισθεί μικρότερο εύρος.
Καθίσταται έτσι αντιληπτή η εθνική - οικονομική σημασία αυτού του νομικού «όπλου» που μας τροφοδοτεί το Δίκαιο της Θάλασσας προκειμένου να διεκδικήσουμε το δικαίωμα άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Σύμφωνα με άρθρο 55 Σύμβασης ΔΘ υπόκειται σε ένα ιδιάζον νομικό καθεστώς και εκεί πάνω πατά η πολιτική ηττοπάθεια, νομιμοποιώντας μια πρωτοφανή δειλία. Συγκεκριμένα, επειδή η ΑΟΖ δεν ανήκει στο ίδιο νομικό πλαίσιο με την χωρικά ύδατα, αλλά η ανακήρυξή της προϋποθέτει πράξη του κράτους, προβάλλεται εμμέσως ο κίνδυνος ως απόρροια της «προκλήσεως» από την Ελλάδα!
Τα τεράστια και οικονομικά οφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε από την εκμετάλλευση της ΑΟΖ είναι και η λύση για ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας. Η Ελλάδα αποκτά κυριαρχικά δικαιώματα για την εκμετάλλευση θαλάσσιας περιοχής, του βυθού και των ρευμάτων. Έτσι διευρύνεται σε τεράστια έκταση (βλ. εικόνα παραπάνω) η δυνατότητα εκμετάλλευσης διαφόρων μεταλλευμάτων και υδρογονανθράκων που βρίσκονται στο υπέδαφος του βυθού. Άλλη σημαντική εξουσία που παρέχουν τα κυριαρχικά δικαιώματα είναι η παραγωγή ενέργειας από τα ύδατα και τους ανέμους.
Αν λάβουμε υπόψη τα ενεργειακά κοιτάσματα του Αιγαίου, ιδιαιτέρως νοτίως της Κρήτης, τότε γίνεται κατανοητό ότι η πολιτική θέση του Κινήματός μας περί επέκτασης των χωρικών υδάτων και ανακήρυξης ΑΟΖ προσκρούει στις ήδη ειλημμένες αποφάσεις περί εκμετάλλευσης και διαχείρισης που έχουν λάβει οι διεθνείς τοκογλύφοι για το Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Ο φυσικός πλούτος της Ελλάδας είναι επόμενος στόχος των αμερικανοσιωνιστών. Είναι η εναλλακτική λύση μετά τα κοιτάσματα στη Μέση Ανατολή, και φυσικά αυτός είναι ο λόγος που δεν ξεκινά ακόμη κάποια διαδικασία εξόρυξης. Αυτοί είναι και κάποιοι λόγοι που υφιστάμεθα τέτοιου μεγέθους διώξεις. Γιατί οι πολιτικές μας νόμιμες διεκδικήσεις ταυτίζονται με τις αρπακτικές τους διαθέσεις και έτσι αποτελούν εμπόδιο στα σχέδια τους.
Στην απαίτησή τους περί παραχωρήσεως Γης και Ύδατος, κυριολεκτικώς, απαντούμε: Μολών Λαβέ
Θαλής, Τ.Ο Βόλου
